Był to dla mnie jeden z najsympatyczniejszych projektów badawczych. Monografia Jana i Eryki Drostów, znakomitych polskich projektantów szkła użytkowego II poł. XX wieku, powstawała blisko 2 lata. W tym czasie wielokrotnie spotykałam się z artystami odwiedzając ich w ich urokliwym domu w Pokoju koło Opola. Długie rozmowy, przeglądanie dokumentacji – projektów, zdjęć, prasowych wycinków – pozwolił zrekonstruować czas 40-letniej aktywności twórczej Drostów związanych zawodowo przez te cztery dekady z Hutą Szkła gospodarczego „Ząbkowice” w Dąbrowie Górniczej.
W monografii tej znajdą Państwo szereg informacji dotyczących działalności artystów od momentu rozpoczęcia studiów w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu przez kolejne etapy ich współpracy z przemysłem. Jest to też opowieść o zmieniających się preferencjach konsumenckich, o rozwiązaniach technologicznych, które sprawiły, że szkło prasowane zyskało oryginalny charakter, formę i dekorację i przestało być traktowane jako imitacja „szlachetnego kryształu”. Publikacja jest bogato ilustrowana materiałami archiwalnymi, a przede wszystkim zdjęciami szkieł z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Zbiór ten liczący ponad 300 obiektów trafił do naszych zbiorów jako dar huty w 1999 roku.

Barbara Banaś, autorka publikacji „Eryka i Jan Drostowie. Mistrzowie szkła ze zborów Muzeum Narodowego we Wrocławiu”

Publikacja otrzymała nagrodę edytorską Pióro Fredry 2021.